Ελευθεροτυπία - 08/02/2014
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
«Μας ρήμαξαν ζωή, ελπίδες και όνειρα!»
«Θα πληρώσουν για όλα αυτά τα δεινά αυτοί που τα προκάλεσαν!». Είναι θέμα χρόνου; Οψόμεθα!
Είμαστε όλοι διψασμένοι για δημοκρατία, για ελευθερία, για δικαιοσύνη, για δημιουργία, για ανάπτυξη. Είμαστε όλοι διψασμένοι για ανατροπές, για αλλαγές, για ισότητα, για ίσα δικαιώματα, για μια Ελλάδα με προοπτικές, για μια Ελλάδα με νέους ορίζοντες, για μια Ελλάδα με επενδύσεις, παραγωγή, ισοδύναμη με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, ανταγωνιστική, με θέσεις εργασίας, με καλύτερη Παιδεία, με καλύτερη Υγεία, με αναπτυγμένη περιφέρεια και με ισχυρά θεμέλια, για μια χώρα εφοδιασμένη με όλα αυτά που της αξίζουν - από τον πολιτισμό της, την ευημερία της, την προκοπή της, την ασφάλειά της, τη σταθερότητά της και την ισχυρή οικονομία της.
Με αυτά και πολλά άλλα όνειρα, νέοι και νέες, ηλικιωμένοι και ηλικιωμένες, αγκαλιάσαμε αυτή τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και τη σηκώσαμε στους ώμους μας. Σαν μια οικογένεια, μικροί και μεγάλοι «πακετάριζαν» σε μια... βαλίτσα οράματα, ελπίδες, στόχους και προοπτικές, και όλοι μαζί συναντιόμασταν στα πεδία των αγώνων για αλλαγές και «νέο ξεκίνημα».
Σαστισμένος, ταλαιπωρημένος και μουδιασμένος ακόμη ο ελληνικός λαός από την επτάχρονη δικτατορία, γαντζωνόταν στα «φτιασιδωμένα» και «ευάρεστα» λόγια των αρχηγών πολιτικών κομμάτων και πιστά τους ακολουθούσαν για τα μεγάλα οράματα.
Γέμιζαν οι πλατείες, οι δρόμοι, τα καφενεία, τα πάρκα, τα λιμάνια με εκατομμύρια πολίτες, οι όποιοι πήγαιναν με πάθος και πίστη, αλαλάζοντας συνθήματα, προκειμένου να ακούσουν από το στόμα του δικού τους αρχηγού ότι «θα κάνουν όλοι μαζί μια Ελλάδα ισχυρή, με ισχυρή οικονομία και ένα λαό με ευημερία». Οι χιλιάδες πολίτες, από τους οποίους άλλοι κάπου βολεύονται, κάποιοι άλλοι «εξυπηρετούνται» και κάποιοι άλλοι ονειρεύονται την «εύκολη ζωή», ακολουθούσαν «τυφλά» τον αρχηγό τους και «προσκυνούσαν» τις εξαγγελίες του ότι «τα προβλήματα θα λυθούν όλα, ότι κανείς δεν θα είναι άνεργος και ότι θα τρώνε όλοι με χρυσά κουτάλια».
Οι πιο «κολλητοί», ως τρωκτικά-αυλικοί, πλούτιζαν, έκαναν σπίτια, βίλες, απέκτησαν κότερα, εξοχικά, καταθέσεις σε τράπεζες, πισίνες «εν ονόματι» της δημοκρατίας των ολίγων και εκλεκτών του «κομματικού καιροσκοπισμού και της ευνοιοκρατίας». Η εξουσία εναλλασσόταν από το ένα κόμμα στο άλλο και οι υποσχέσεις «για ευημερία, καλούς μισθούς, δώρα, δάνεια, χρηματιστήρια, σπίτια, αυτοκίνητα, εξοχικά και διάφορα άλλα» έδιναν και έπαιρναν.
Οι αυλές, όμως, των εκάστοτε πρωθυπουργών-βαρόνων της εξουσίας άλλα «πρέσβευαν και άλλα φιλοδοξούσαν»: Πώς θα ληστέψουν τη χώρα και το λαό και πώς θα θησαυρίσουν σε βάρος του και σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι πρωθυπουργοί στάθηκαν αδύναμοι και ανίκανοι να προστατεύουν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας από τους διεφθαρμένους και, δυστυχώς, οδηγηθήκαμε σε οικονομική συντριβή και κοινωνική κατάρρευση!
Και αντί να «πάρουν, σήμερα, πίσω τα κλεμμένα από τους κλέφτες της διαφθοράς και της σαπίλας, εξαθλιώνουν με αβάσταχτα και αιματηρά οικονομικά μέτρα τα μεσαία λαϊκά στρώματα, που μοιάζουν με βραδυφλεγές φιτίλι, το οποίο φθάνει στο τέλος για την ανάφλεξη!». Και όπως συχνά-πυκνά ακούγεται τριγύρω μας, «η κοινωνία μας μοιάζει με βραδυφλεγή βόμβα» και «είναι θέμα χρόνου η έκρηξή της!». Δεν είναι τυχαίο που σε συγκεντρώσεις λένε: «Μας ρήμαξαν ζωή, ελπίδες και όνειρα!». Και ότι «θα πληρώσουν για όλα αυτά τα δεινά αυτοί που τα προκάλεσαν!». Λέτε να είναι απλώς θέμα χρόνου; Οψόμεθα!
