Ελευθεροτυπία - 10/02/2010
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Τέχνες & Πολιτισμός
Προσωπική ματιά
-
Γυναίκες στα πρόθυρα του χωρισμού
Γυναίκες σαραντάρες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Ανασφαλείς, τσιτωμένες κι ευαίσθητες, ψάχνουν και ψάχνονται να ολοκληρωθούν, να πετύχουν στις σχέσεις τους. Ας όψονται οι... χωρισμοί τους, οι άνδρες και η «σκιά» τους.Μια ανάλαφρη κωμωδία αλμοδοβαρικής χροιάς για τις σχέσεις των δύο φύλων στη σύγχρονη μεγαλούπολη, το έργο της Βίλης Σωτηροπούλου «Κάθε Δευτέρα χωρίζουμε;», που παρουσιάζεται στο Θέατρο του Ηλιου στην Πλάκα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη (Δευτερότριτα και Κυριακή).
Τέσσερις φιλενάδες συναντιούνται συχνά στο σπίτι της μιας και λένε τα εσώψυχά τους, το τι τραβάνε με τους άνδρες. Μια ηθοποιός-κάτοχος του σπιτιού, μια αγιογράφος, μια καθηγήτρια αγγλικών (όλες γύρω στα σαράντα) και μια νεαρή σπουδάστρια δραματικής σχολής. Με τις απρόσμενες επισκέψεις της, μια 60χρονη, γνωστή της μητέρας της ηθοποιού, αποφορτίζει τη βαριά ατμόσφαιρα, λόγω της ανδρικής απουσίας.
Η ασυνεννοησία, η ευκολία, αλλά και η δυσπιστία στο ζευγάρωμα, το βάρος του χρόνου, η γονιδιακή ανάγκη του θηλυκού για παιδί, η ενδόμυχη λαχτάρα του για γάμο, η προσαρμογή του στη μοναξιά ή σε πιο κουλ καταστάσεις, οι παρεξηγήσεις, το «πνίξιμο» που νιώθει συχνά ο άνδρας, η επιπολαιότητα και η ανωριμότητα και στα δύο φύλα, η φιλία που απαλύνει τις εντάσεις. Ολα μπερδεύονται γλυκά, με γοργούς ρυθμούς, σ' ένα εξομολογητικό και χαριτωμένο παιχνίδι επί σκηνής.
Τις ηρωίδες ερμηνεύουν πειστικά: Η Κατερίνα Μπιλάλη, ως επιπόλαιη κι ανερμάτιστη σπουδάστρια θεάτρου. Η συγγραφέας του έργου, Βίλη Σωτηροπούλου, ως στεγνή καθηγήτρια αγγλικών, εξαρτημένη από τα «τσιγαρλίκια» της. Η Ντίνα Μιχαηλίδου, ως θεούσα αγιογράφος, που θέλει πάση θυσία να παντρευτεί. Η Θάλεια Προκοπίου, ως ανασφαλής και νευρική οικοδέσποινα-ηθοποιός, λόγω χωρισμού, χρόνου και ανάγκης τεκνοποίησης. Ευχάριστη νότα-μπαλαντέρ η Ελένη Καλλία, ως μιας κάποιας ηλικίας, αφελής, ευγενική, αλλά και καπάτσα, από μηχανής μαμά.
