Ελευθεροτυπία - 12/10/2011
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Τα πολύτιμα αποταμιεύματα της Ντιάνας
«Δυο βαθιά σκουρόχρωμες κηλίδες και μια τρίτη ολοκόκκινη ήταν ό,τι αντίκρισα από μακριά στο βάθος της Κιονοστοιχίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Διάχυτο φως αέρινων τόνων
Βγαίναμε στην επιφάνεια από το βάθος, το υπόγειο του προπαρασκευαστικού στα διαλείμματα. Οι των εργαστηρίων, ως έμπειροι καλλιτέχνες, δεν καταδέχονταν βλέμμα προσοχής στους μικρούς. Τον επόμενο χρόνο είμαστε ισάξιοι, ίδιου επιπέδου. Γίναμε φίλοι. Φίλοι μιας ζωής». Για την Ντιάνα Αντωνακάτου, την Κεφαλονίτισσα, η μαρτυρία του ζωγράφου και ακαδημαϊκού Παναγιώτη Τέτση, από το βιβλίο του «Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά», εκδόσεις Καστανιώτη.
«Η ζωγραφική, η κύρια έκφρασή της και αποστολή, συμπληρωνόταν με τη χρήση της πένας. Θα έλεγε κανείς ότι θα έγραφε κάποιες σκέψεις πάνω στο έργο της· σκέψεις για το έργο άλλων, ναι· κριτικές με αφορμή τις εκθέσεις στον καθημερινό τύπο και σε περιοδικά, όπως και κριτικές για σκηνογραφίες. Ομως έθετε μια διαχωριστική γραμμή για να κρατά ανεξαρτησία ώστε να ξεδιπλώσει μια άλλη πτυχή και να απλώσει τη λογοτεχνική της έφεση, προεκτείνοντας ακόμα την αγάπη της σε θέματα ιστορικών μελετών. Εκεί αφιερώθηκε σε μακροχρόνια έρευνα και σπουδή, θέλοντας να φέρει στο φως λησμονημένα πολύτιμα αποταμιεύματα, ιδιαίτερα των σκιερών χρόνων της πάσης φύσεως δουλείας και ιδιαίτατα της Τουρκοκρατίας. Δίχως να της έχει ανατεθεί μια συγκεκριμένη αποστολή παρά εκείνη του εαυτού της, μέχρι τα άκρα των δυνάμεών της, αναρριχήθηκε σ' όλα τα βουνά του Μωριά καταγράφοντας με πινέλα και μελάνι ιερούς τόπους και κάθε άλλο κομμάτι τις παράδοσεώς μας.
»(...) Η Ντιάνα είχε την πρόνοια να μείνει πιστή στη συγκίνηση, το κίνητρό της ήταν η αγαθή παρόρμηση και καθαρότητα της οπτικής συνάφειας και της ιστορικής υποβολής συνάμα. Είναι Ιόνια. Εδώ και κάποια χρόνια θέλησε και κατόρθωσε να καταστήσει το χωριό της Βιλατώρια πολιτιστικό πυρήνα οργανώνοντας εκθέσεις (τον απολογισμό μιας εικοσαετίας τον προσφέρει σε αναπαραγωγές εικόνων μέσα σε ένα φόλιο), όπως και ετήσιους αθλητικούς αγώνες! Και δεν ξέρω τι μπορεί να παραλείπω».
* Η πόλη ανοίγεται στα παιδιά. Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, προέκταση της οδού Βουλής, Πλάκα, τηλ. 210-3312621, ανταποκρίνεται στην πρόταση συνεργασίας με τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και προσφέρει δωρεάν είσοδο σε παιδιά Νηπιαγωγείου και Δημοτικού μαζί με τους ενήλικους συνοδούς τους. Ο σύγχρονος τρόπος παρουσίασης των δύο εκθέσεων «Αν τα δέντρα μιλούσαν...» και «Το δικαίωμα του παιδιού στην έκφραση. Θέλω να ...» προτείνει την προσωπική αξιοποίηση των έργων από κάθε επισκέπτη, με δραστηριότητες που θα βρείτε στις διαδραστικές γωνιές. Ημέρες επίσκεψης στο Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης: Σαββατοκύριακα 15-16 και 22-23 Οκτωβρίου. Πάρκινγκ επί της οδού Βουλής.
Με δροσιά και φρεσκάδα
«Αγαπημένη φίλη η Ντιάνα Αντωνακάτου. Μας έφυγε. Υπήρξε σπουδαία ζωγράφος, ιστοριοδίφης, λαογράφος, κριτικός τέχνης και λογοτέχνιδα και έφυγε πλήρης ημερών.
Θα μας λείψει αφάνταστα» μας γράφει ο Θανάσης Δρίτσας, καρδιολόγος στο Ωνάσειο, συνθέτης και συγγραφέας. «Τη γνώρισα πριν από δέκα χρόνια σε ένα επιστημονικό συνέδριο στους Δελφούς. Γνώριζε βαθύτατα την ελληνική γλώσσα, την ελληνική και την ευρωπαϊκή τέχνη και τα βιβλία της σε αντίστοιχα ζητήματα είναι μοναδικά. Η κριτική της στάση απέναντι στην καλλιτεχνική δημιουργία υπήρξε πάντα ουσιαστική, εποικοδομητική και πάνω απ' όλα καλόπιστη και γεμάτη αγάπη και ενδιαφέρον για τον δημιουργό. Η ζωγραφική της δημιουργία πάντα ζωντανή, επίκαιρη και δημιουργική -στη φωτογραφία, έργο της με το κάστρο της Ασου. Ανέδιδε πνευματική δροσιά και φρεσκάδα παρά την προχωρημένη ηλικία της. Ηταν μια χαρισματική Ελληνίδα».
