Ελευθεροτυπία - 13/06/2010
Έντυπη Έκδοση
Επτά, Κυριακή 13 Ιουνίου 2010
Ενα μουσείο για τη Στυμφαλία
Το Μουσείο Περιβάλλοντος άνοιξε τις πύλες του
Ενα λιτό αρχιτεκτόνημα από πέτρα και εμφανές μπετόν, σύγχρονο, αλλά πλήρως ενταγμένο στη φύση προβάλλει στην πλαγιά ενός από τους κατάφυτους λόφους της Στυμφαλίας, στο Νομό Κορινθίας: Το Πολιτιστικό Ιδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) εγκαινίασε ήδη το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, το έβδομο στο δίκτυο των θεματικών μουσείων που αγκαλιάζουν την περιφέρεια.
Στον εξώστη του νέου μουσείου που σχεδίασαν οι αρχιτέκτονες Τάσης Παπαϊωάννου και Δημήτρης Ησαΐας (διακρίθηκε με ειδική μνεία στα Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2008 του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής) έχει τοποθετηθεί τηλεσκόπιο, ώστε οι επισκέπτες να παρακολουθούν από κοντά τα «τεκταινόμενα» στη λίμνη όπου η μυθολογία συναντά την οικολογία. Μια ακόμα μικρή λίμνη, τεχνητή, έχει δημιουργηθεί μέσα στο μουσείο και είναι γεμάτη με φυτά και ψάρια του υγροβιότοπου, ενώ μια βάρκα περιμένει μικρούς και μεγάλους που θέλουν να ανακαλύψουν τα μυστικά της Στυμφαλίας.
Εκεί, πριν από χιλιάδες χρόνια ο Ηρακλής, σύμφωνα με το μύθο, εξολόθρευσε με τα φαρμακερά του βέλη τις Στυμφαλίδες όρνιθες, με τα σιδερένια φτερά, που έτρωγαν ζώα, ακόμα και μικρά παιδιά. Τώρα μια ακόμα μάχη πρέπει να δοθεί προκειμένου αυτή η μοναδική λίμνη με τον πλούσιο οργανικό κόσμο και την ορατή υπόγεια κυκλοφορία του νερού να σωθεί από τα καλάμια και τους μικροοργανισμούς που την κατατρέφουν.
Το νέο μουσείο έχει σκοπό να καταδείξει την αλληλεξάρτηση ανθρώπου και φύσης και την αρμονική συνύπαρξή τους στη Στυμφαλία, που δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη ορεινή υδατική λεκάνη της Πελοποννήσου αλλά και ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος των Βαλκανίων. «Βασικοί στόχοι του μουσειολογικού σχεδιασμού είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού και η διάσωση της γνώσης για την παραδοσιακή τεχνολογία της περιοχής», τονίζει η διευθύντρια του ΠΙΟΠ Ασπασία Λούβη. «Η έκθεση δείχνει πώς η Στυμφαλία συνδέεται με την αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα αλλά και με τα γεωλογικά φαινόμενα και τον φυσικό πλούτο της περιοχής». Για το λόγο αυτόν επιστρατεύονται αντικείμενα, ταινίες τεκμηρίωσης, διαδραστικές εφαρμογές, τρισδιάστατες ψηφιακές αναπαραστάσεις και άλλο πλούσιο εποπτικό υλικό.
Η πρώτη εκθεσιακή ενότητα δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει το φυσικό περιβάλλον της Στυμφαλίας. «Παρουσιάζονται τα γεωλογικά φαινόμενα που διαμόρφωσαν τη λίμνη, η χλωρίδα και η πανίδα και φτάνουμε στην ανθρώπινη κατοίκηση στην περιοχή, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα», συνεχίζει η ίδια.
«Η δεύτερη ενότητα παρουσιάζει τα παραδοσιακά επαγγέλματα που αναπτύχθηκαν σε άμεση συνάφεια με το περιβάλλον: Το κυνήγι και η αλιεία, η γεωργία και η αμπελουργία, η κτηνοτροφία, η μελισσοκομία, ενώ περιλαμβάνονται και οι μεταφορές με υποζύγια».
Το μουσείο στεγάζεται σε έκταση που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Στυμφαλίας και το Δασαρχείο. Το ΠΙΟΠ έχει την ευθύνη της λειτουργίας του μουσείου για τα επόμενα 50 χρόνια. Το έργο εντάχθηκε στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Πελοποννήσου 2000-2006 και χρηματοδοτήθηκε από το Γ' ΚΠΣ, με την αρωγή της Τράπεζας Πειραιώς.
Αλλα τρία μουσεία προγραμματίζει να δημιουργήσει το ΠΙΟΠ, επιδιώκοντας να προβάλει την ιδιαιτερότητα κάθε τόπου: Τα Μουσεία Μαστίχας στη Χίο, Αργυροτεχνίας στα Ιωάννινα και Τεχνολογίας Ελληνικής Τυπογραφίας στην Κέρκυρα.
