Ελευθεροτυπία - 14/06/2009
Έντυπη Έκδοση
Επτά, Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Μυστήριο στα ελβετικά βουνά
Αυτοκτονία ή φόνος ο θάνατος ενός επιχειρηματία σε μια απομονωμένη ελβετική επαρχία; Περικλής Μονιούδης, «Η επιστροφή του Φρόυλερ».
Γεννημένος το 1966 στο Γκλάρους της Ελβετίας, ο ελληνικής καταγωγής Περικλής Μονιούδης (σήμερα ζει στη Ζυρίχη) καταφέρνει να στήσει στην «Επιστροφή του Φρόιλερ» (μετάφραση Σπύρος Μοσκόβου, εκδόσεις «Εστία») μιαν άκρως ατμοσφαιρική πλοκή γύρω από ένα γεγονός το οποίο τίθεται διαρκώς εν αμφιβόλω: ο θάνατος του επιτυχημένου επιχειρηματία Χάινριχ Μόζερ είναι μια ξεκάθαρη περίπτωση αυτοκτονίας, όπως δηλώνει η επίσημη ιατρική γνωμάτευση, ή κρύβει μια προσχεδιασμένη δολοφονία;
Κι αν πρόκειται περί δολοφονίας, ποιος είχε συμφέρον να τη διαπράξει; Η κόρη του Μόζερ, που τον έχει διαδεχτεί πρόωρα και κάπως ύποπτα στον κόσμο των επιχειρήσεων;
Ο άσωτος γιος του, που ξοδεύει αμέτρητα ποσά στην πόκα; Ή ένας αεικίνητος δημοσιογράφος, που διατηρεί ανομολόγητους δεσμούς με μέλη της οικογένειας Μόζερ;
Ακολουθώντας τη γραμμή της παραδοσιακής ιστορίας μυστηρίου, ο Μονιούδης επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το απόμακρο και συνάμα μικροσκοπικό Γκλάρους, μαζί με τον κεντρικό του ήρωα, που δεν είναι άλλος από τον πολυταξιδεμένο ανακριτή και έγκριτο νομικό Χανσπέτερ Φρόιλερ.
Ο Φρόιλερ γυρίζει στον τόπο στον οποίο γεννήθηκε και κολλάει αμέσως στην υπόθεση Μόζερ, την οποία προσπαθεί πάση θυσία να διερευνήσει και να φωτίσει. Κάθε βήμα, όμως, του Φρόιλερ στη διαλεύκανση της ζωής και του θανάτου του επιχειρηματία είναι κι ένα βήμα στη συνειδητοποίηση, την αποσαφήνιση και τον απολογισμό του δικού του βίου, που γεμίζει, φτάνοντας σε μιαν ορισμένη ηλικία, ερωτήματα.
Ποια είναι, φερ' ειπείν, η σχέση του Φρόιλερ με την κόρη του και τι μπορεί να ελπίζει απ' αυτήν; Πώς είναι δυνατόν να σκέφτονται για τον ίδιο οι παλαιοί φίλοι και συνάδελφοι μετά την πολύχρονη παραμονή του στο εξωτερικό;
Κι ακόμη, πώς και γιατί ταυτίζεται ως ανακριτής όλο και συχνότερα με τον νεκρό επιχειρηματία;
Επειδή ο Μόζερ αντανακλά ένα μέρος του προσωπικού του παρελθόντος; Επειδή εκπροσωπεί, λιγότερο ή περισσότερο φανερά, τον τόπο της καταγωγής του, στον οποίο και σχεδιάζει να εγκατασταθεί οριστικά; Ή, μήπως, επειδή αποτελεί μιαν έντονη πρόκληση για την ώριμη και πολλαπλά δοκιμασμένη καριέρα του;
Ο,τι κι αν συμβαίνει, η έρευνα του Φρόιλερ, που θα μείνει ανοιχτή και υπό εξέλιξη μέχρι και την τελευταία σελίδα, καταλήγει σε μιαν έμμεση αυτοδιερεύνηση: σε μιαν επιμέλεια εαυτού (για να θυμηθούμε τη σωκρατική φράση) και σε μιαν αυτογνωσία, που τείνουν να αφαιρέσουν από το μυθιστόρημα του Μονιούδη το αστυνομικό του ένδυμα και να το μεταμορφώνουν, χάρη και στην εξαιρετικά κομψή και ακριβή γλώσσα της αφήγησης, σε ένα ταξίδι εσωτερικής περιπέτειας και περιπλάνησης. Μια πρωτότυπη, σε κάθε περίπτωση, σύλληψη.