Ελευθεροτυπία - 14/07/2011
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011
Εξαφανισμένη από ευτυχία
«Τίποτα δεν είναι πιο ευδαιμονικό κι ολάκερο όσο ένας έρωτας με εμπιστοσύνη». Τριανταπεντάχρονη ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου, αισθαντική, χαρισματική κι ευκατάστατη, εξαφανίζεται ανεξήγητα ενώ πρωταγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στο έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «Καλοκαίρι και καταχνιά» τον Μάρτιο του '92.
Ερευνες, μαρτυρίες, εικασίες, σπέσιαλ αφιέρωμα τηλεοπτικής εκπομπής ειδικευμένης επί των εξαφανίσεων. Αποτέλεσμα, μηδέν.
Η Μάρω Βαμβουνάκη επιστρέφει στο μυθιστόρημα έπειτα από έξι χρόνια απουσίας (σ' αυτό το διάστημα έγραψε τέσσερα εκλαϊκευμένα δοκίμια ψυχαναλυτικών προσεγγίσεων). Επιστρέφει με το καινούργιο βιβλίο της «Ο ερωτευμένος Πολωνός» (εκδόσεις «Ψυχογιός»). Μυθιστόρημα, που εκτός από το γνώριμο εσωτερικό «σκάψιμο» των χαρακτήρων, τις στοχαστικές σκέψεις, έχει και μια θριλερική-αστυνομική χροιά. Κατά βάθος τονίζει το θρίαμβο της αγάπης, την ευεργετική δύναμη της πίστης.
Πρώτο μέρος. Το ιστορικό της εξαφάνισης, αναλυτικό βιογραφικό της αισθαντικής πρωταγωνίστριας, σχεδόν «λαμπετικής», οι δόξες της στο θέατρο αλλά και τα στραπάτσα της στη ζωή (χωρισμένη, μ' ένα μικρό παιδί που της πέθανε). Με καίριες σκέψεις για τη λάμψη της εικονικής ζωής, τη ματαιοδοξία, τη δίψα για αναγνώριση των ηθοποιών, τις αδηφάγες διαθέσεις τηλεόρασης και κόσμου.
Δεύτερο μέρος. Το πέπλο του μυστηρίου ανασύρεται. Η απαισιοδοξία και το κενό που νιώθει η ηρωίδα τη φέρνουν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Θα σωθεί αντικρίζοντας το καθάριο βλέμμα ενός μετανάστη υδραυλικού στο θέατρο. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές για εκείνην. Θα εγκαταλείψει τα πάντα και θα φύγει μαζί του στην Πολωνία.
Τρίτο μέρος. Αρχίζει μ' ένα έξοχο δεκασέλιδο δοκίμιο περί ευτυχίας, αφού κατά κανόνα «η λογοτεχνία γυρνά την πλάτη σ' ευτυχισμένες ιστορίες». Η ευτυχία χρειάζεται απομόνωση και γεννάει φθόνο, όπως αναφέρει η Βαμβουνάκη. Περιγράφει στη συνέχεια την ήρεμη ζωή του ζευγαριού σ' ένα χωριό της Πολωνίας, την πληρότητα που πλημμυρίζει την αφανή πλέον ζωή της ηρωίδας. «Δε ζει δίχως αγάπη ή δίχως αναμονή αγάπης ο άνθρωπος» γράφει προς το τέλος η συγγραφέας.
