Ελευθεροτυπία - 17/12/2009
-
Κριτική βιβλίου
-
Με τη φρεσκάδα μιας παλιάς φάρσας
Το θέμα του απατημένου συζύγου είναι ιδιαίτερα προσφιλές τόσο στις κωμωδίες («Σχολείο Γυναικών») όσο και στις φάρσες («Η ζήλεια του Μουντζούρη») του μελαγχολικού κωμωδιογράφου της γαλλικής κλασικής σκηνής. Ο ζηλιάρης γέρος προσπαθεί να συλλάβει επ' αυτοφώρω τη νεαρή συνήθως γυναίκα του, αλλά τελικά λόγω της αδεξιότητας και της κακής του τύχης πέφτει ο ίδιος στις παγίδες που στήνει, με αποτέλεσμα να γελοιοποιείται. -
Μέρες του 1956
Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά οι συγγραφείς πιπιλάνε σαν καραμέλα ορισμένες, ιστορικά φορτισμένες, λέξεις. Φαίνεται ότι είναι ένας εύκολος τρόπος αναφοράς στο πρόσφατο παρελθόν, ο οποίος τους προσφέρει σχεδόν έτοιμα καλούπια για τους ήρωες και λίγο - πολύ στημένο το σκηνογραφικό πλαίσιο. -
Τα όρια του πολιτισμού
«Το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο είναι το κρεβάτι», διατείνεται ένα από τα πρόσωπα του ανά χείρας μυθιστορήματος, σπεύδοντας να στηρίξει την απόφανσή του στον εύλογο συλλογισμό: «Το ενενήντα τοις εκατό των ανθρώπων πεθαίνει εκεί». -
Υποσχέσεις ερωτικού ρέκβιεμ
Η γερμανοεβραία φιλόσοφος και πολιτειολόγος Χάνα Αρεντ, γνωστή για το πλούσιο συγγραφικό έργο και την πανεπιστημιακή της καριέρα στις ΗΠΑ, υπήρξε ερωτική φίλη του Μάρτιν Χάιντεγκερ και μαθήτρια του Καρλ Γιάσπερς.
-
Με τη φρεσκάδα μιας παλιάς φάρσας
-
Μεταφρασμένη λογοτεχνία
-
Το βάρος και η χάρη των λέξεων
Η μεταφρασμένη λογοτεχνία δεν κρατάει μόνο τη μερίδα του λέοντος στη βιβλιοπαραγωγή, ταυτόχρονα διαμορφώνει αναγνωστικές συμπεριφορές αλλά και συγγραφικές συνειδήσεις. -
Μεταφράζοντας μια ζωή...
Τη χρησιμότητα, αλλά και το γούστο, που έχει η μετάφραση -η προσπάθεια να αποδόσεις ακέραιο και συγχρόνως ζουμερό το κείμενο του συγγραφέα- την ένιωσα από τα μαθητικά μου χρόνια, και με συνοδεύει πάντα.
-
Το βάρος και η χάρη των λέξεων
-
Μουσική
-
Στο ντιβάνι του δισκαναλυτή
Από τη ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ και τον ΑΝΤΩΝΗ ΜΠΟΣΚΟΪΤΗ Οι τροχιές της Λένας Πλάτωνος και της ΤΑΝΙΑΣ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ διασταυρώθηκαν πρώτη φορά το 1972 στην μπουάτ «Λήδρα», όταν η πρώτη έπαιζε πιάνο και η δεύτερη τραγουδούσε, στην ορχήστρα του Γιάννη Μαρκόπουλου.
-
Στο ντιβάνι του δισκαναλυτή
-
Συνέντευξη
-
Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: «Γράφω αυτό που είμαι»
Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη μάς παρουσιάζει την τοιχογραφία μιά άλλης εποχής.
-
Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: «Γράφω αυτό που είμαι»
-
Βιβλίο - Δώρο
-
Άλλες ειδήσεις
-
Νόμιμες ή περιττές βίες;
Ξεκινώντας από το αξίωμα ότι η μόνη νόμιμη μορφή βίας είναι αυτή που ασκείται όταν βρίσκεσαι σε άμυνα και εξετάζοντάς το από την άποψη της κοινωνικής συνοχής, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι αυτός που την ασκεί υπονομεύει όχι μόνο την ειρημένη συνοχή, αλλά το ίδιο το κοινωνικό μωσαϊκό, τη συνθετική ετερογένειά του, αυτή την πανσπερμία ανθρώπινων περιπτώσεων μέσα στη χωρίς όρια ποικιλία της, άρα και την πολυδιαφημισμένη ετερότητα, που στο όνομά της βιαιοπραγούν εκείνοι που, υποτιθεμένως, την υπερασπίζονται. -
Για την τεμπελιά, όταν κινεί ανεμόμυλους
Με το άλλοθι της αναφοράς στη σιέστα, ο αρχιτέκτονας Τιερύ Πακό προσθέτει στην εκδοτική παραγωγή ένα βιβλιαράκι, η επίφαση του οποίου μοιάζει ανεδαφική.
-
Νόμιμες ή περιττές βίες;