Ελευθεροτυπία - 22/08/2010
Έντυπη Έκδοση
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Τα επικίνδυνα παιχνίδια του Κάμερον και η επερχόμενη θύελλα
Κάτω από τον τίτλο «Βρετανία, η πιο ριψοκίνδυνη κυβέρνηση στη Δύση» στο εξώφυλλο της γνωστής επιθεώρησης «The Economist» φιγουράρει η φωτογραφία του πρωθυπουργού Κάμερον με κόμμωση πανκ στα χρώματα της εθνικής του σημαίας.
Στο άρθρο προβάλλεται το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνασπισμού Συντηρητικών-Φιλελευθερων παίρνει μεγάλο ρίσκο και υποστηρίζεται ότι πολλές άλλες χώρες του «πλούσιου κόσμου» θα τη μιμηθούν.
Την ίδια ώρα η έγκριτη εφημερίδα «The Independent» με πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στην «παραπαίουσα βρετανική οικονομία» προειδοποιεί για «την επερχόμενη θύελλα». Οι αναλύσεις και προβληματισμοί, με όλη την αγωνία που φανερώνουν, συμπίπτουν με τη συμπλήρωση των εκατό πρώτων ημερών της κυβέρνησης που έχει αναλάβει να κάνει τις αιματηρότερες μεταπολεμικά οικονομίες στο δημόσιο τομέα, καταργώντας έως και 600.000 θέσεις εργασίας, όταν η ανεργία εξακολουθεί να κάνει θραύση στις νεαρές ηλικίες και οι μακροχρόνια άνεργοι πληθαίνουν.
Μέσα στο κλίμα αυτό και καθώς τα δύο μεγάλα κόμματα, το Συντηρητικό και οι Νέοι Εργατικοί, σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, ετοιμάζονται για τα ετήσια συνέδριά τους (οι τελευταίοι μάλιστα και για εκλογή νέου αρχηγού), τα συνδικάτα προαναγγέλλουν «θερμό φθινόπωρο» για το κοινωνικό πεδίο:
* Επαναλαμβανόμενες απεργίες προγραμματίζονται από διάφορες κατηγορίες κρατικών υπαλλήλων.
* Γενική πανεθνική απεργία έχει κηρυχθεί για τις 20 Οκτωβρίου, ημέρα κατάθεσης του σχεδίου προϋπολογισμού.
Τα συνδικάτα επισημαίνουν ότι οι επαπειλούμενες απολύσεις θα εκμηδενίσουν την ελαφρά μείωση της ανεργίας, από 8% στο 7,8% στο δεύτερο τρίμηνο. Βέβαια, 2.460.000 Βρετανοί εξακολουθούν να βρίσκονται χωρίς δουλειά. Μολονότι το διάστημα Απριλίου-Ιουνίου έγιναν 184.000 προσλήψεις, περισσότερες παρά ποτέ άλλοτε μετά το 1989, οι στατιστικές αποκρύπτουν το γεγονός ότι πολλές από τις νέες θέσεις αφορούν προσωρινή/ μερική απασχόληση. Τα συνδικάτα καταγγέλλουν ότι οι βιομήχανοι με διάφορα τερτίπια αποκλείουν πολίτες της Ε.Ε. και επιλέγουν άτομα από τριτοκοσμικές χώρες, προκειμένου ευκολότερα να επιβάλλουν «ελαστικές» μορφές απασχόλησης.
