Ελευθεροτυπία - 23/06/2011
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011
Παραδοσιακές συνταγές
Τι σημαίνει το φαγητό; Κατά τον Roland Barthes «δεν πρόκειται μόνο για συλλογή υλικών με σκοπό στατιστικές ή διατροφικές μελέτες.
Είναι επίσης και την ίδια στιγμή ένα σύστημα επικοινωνίας, ένα σώμα εικόνων, ένα πρωτόκολλο χρήσεων, καταστάσεων συμπεριφορών».
Ενα εγχειρίδιο που μας διαφωτίζει για τη διατροφική μας παράδοση η «Οικιακή Μαγειρική» του Νικολάου Γκινόπουλου -φιλόλογος από το Αργος που υπηρέτησε για χρόνια στο ιστορικό Β' Γυμνάσιο Αθηνών επί της Χέυδεν και Αχαρνών- που αποδείχθηκε διαχρονικής αξίας, πρωτοκυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1899, εκδόσεις Περίπλους, είναι μια σειρά από απλές, εύκολες, αλλά γευστικές, παραδοσιακές, ξεχασμένες πλέον, συνταγές, αλλά και μια σειρά οδηγιών διατροφής, νοικοκυριού και καλής συμπεριφοράς.
Κέφαλοι πλακί με σκόρδο, πέρδικα παραγεμιστή, περιστέρια στιφάδο, κουνέλι σαλάτα, κουκιά α λα πουλέτ, σκομβρία σαλάτα, μπάμιες γιαχνί, σούπα βουτύρου, πουρές από μπεκάτσα κ.ά.
Πρόκειται για το πιο πλήρες από τα πρώτα βιβλία με συνταγές μαγειρικής, από εκείνα, δηλαδή, που έθεσαν τις βάσεις της ελληνικής αστικής μαγειρικής, όπως την ξέρουμε σήμερα. Η φωτοαναστατική αυτή επανέκδοση του βιβλίου χρησιμεύει κάλλιστα στο να ξαναμπεί στην ελληνική κουζίνα η υγιεινή, απλή και με πολύ βαθιές ρίζες στην Κωνσταντινούπολη, τη Γαλλία και την Ιταλία μαγειρική τέχνη, που ήλθε στην Αθήνα την εποχή του βιβλίου και που πολιτογραφήθηκε με τον καιρό ως Ελληνική Αστική Μαγειρική.
Στην εισαγωγή της η Μαρία Τσοσκούνογλου αναφέρει πως «κάθε συνταγή είναι μια μικρή ιστορία με αρχή, μέση και τέλος». Από τις εκδόσεις Περίπλους κυκλοφορεί και το βιβλίο της «Συνταγές και Ιστορίες από τους Ελληνες της Νέας Υόρκης». *
*«Θέλω να με γνωρίσετε... όπως δεν φαντάζεστε». Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης μάς προσκαλεί να γνωρίσουμε τις δράσεις του για νέες και νέους με ειδικές ανάγκες σε προγράμματα που πραγματοποιεί από το 1998. Παράλληλα με 116 πρωτότυπα έργα ζωγραφικής και κατασκευές παιδιών 5 έως 12 ετών που αποτυπώνουν τις σημερινές επιθυμίες και τα σύγχρονα «θέλω» τους, στην έκθεση που φιλοξενεί το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, προέκταση οδού Βουλής, Πλάκα. Από 25 Ιουνίου - 3 Ιουλίου παρουσιάζεται δίγλωσσο video με έργα - δημιουργίες νέων με ειδικές ανάγκες, από τις συλλογές του Μουσείου.
*Ιατρική επίσκεψη στην Ανδρο από 28 Ιουνίου έως 1η Ιουλίου πραγματοποιεί το Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρία Κυκλάδων με σκοπό την πρόληψη, ανίχνευση, αξιολόγηση και συμβουλευτική από ειδικούς (λογοθεραπεύτρια, εργοθεραπεύτρια, φυσικοθεραπεύτρια, επισκέπτρια υγείας, νοσηλεύτρια) σε άτομα με αναπηρία κάθε ηλικίας. Οι εξετάσεις αφορούν νησιώτες με προβλήματα όρασης, παιδιά κωφά και βαρήκοα, με κινητικές διαταραχές προερχόμενες από νευρολογικές, νευρομυϊκές παθήσεις (π.χ. αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, σκλήρυνση κατά πλάκας, Πάρκινσον, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, μυϊκή ατροφία), νοητική υστέρηση, αυτισμό, σύνδρομο DOWN, επιληπτικά με λειτουργικές δυσκολίες, με σακχαρώδη διαβήτη. Στο πλαίσιο του προγράμματος Αγωγής Υγείας «Πρόληψη της τυφλότητας» θα πραγματοποιηθεί από την επισκέπτρια υγείας Μαρία Βαρθαλίτου αξιολόγηση της οπτικής οξύτητας των παιδιών που φοιτούν στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία της Ανδρου.
Θεολογική Σχολή Χάλκης
Οι λόγοι για τους οποίους οι τουρκικές αρχές δεν επιτρέπουν την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, προτάσσοντας διάφορες και πολλές φορές αντικρουόμενες αιτιάσεις, περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Ο λαβύρινθος της Χάλκης - Η περιπέτεια της Θεολογικής Σχολής» του δημοσιογράφου και ανταποκριτή της «Ε» στην Τουρκία, Αρη Αμπατζή.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες στην Αθήνα ως ατομική έκδοση του συγγραφέα. Περιλαμβάνει την πορεία της σχολής από το 1923 μέχρι σήμερα. Παρουσιάζει με ντοκουμέντα την περίοδο μέχρι το κλείσιμο της σχολής από τις τουρκικές αρχές το 1971, αλλά και την πορεία των προσπαθειών για επαναλειτουργία. Σύμφωνα με το βιβλίο, «...η Τουρκία ως επίσημη ιδεολογία και κρατικό σύστημα ποτέ δεν είδε το θέμα των θρησκευτικών και άλλων ελευθεριών των εθνοτικώς μη Τούρκων και θρησκευτικώς μη σουνιτών μουσουλμάνων πολιτών της ως μέρος του συνόλου που λέγεται Τουρκία. Με αποτέλεσμα να κρίνει και να αντιμετωπίζει τη λατρεία, την εκπαίδευση και άλλα ιδιαίτερα ζητήματα των μη μουσουλμάνων σαν να πρόκειται για υποθέσεις τουρκογενών σουνιτών...».
