Ελευθεροτυπία - 27/06/2010
Έντυπη Έκδοση
Επτά, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Τραγωδία χωρίς τέλος
Ενας βιασμός, ένας γάμος, μια αυτοκτονία. Και στο φόντο, όλη η κοινωνία της δεκαετίας του '50. Η Γιώτα Ν. Γουβέλη, ήδη από τις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματός της η «Μουσική του κόσμου» (εκδόσεις «Διόπτρα»), μας μεταφέρει στην καρδιά της ελληνικής συντηρητικής μετεμφυλιακής επαρχίας.
Κεντρικό πρόσωπο η πανέμορφη, 17χρονη Αρτεμισία, το καμάρι του χωριού, που μια μέρα πέφτει θύμα βιασμού από το θείο της: έναν κτηνοτρόφο περιορισμένης αντίληψης, ο οποίος θα τιμωρηθεί σκληρά, αφού οι συγχωριανοί του τον λιθοβολούν μέχρι θανάτου. Εχοντας πια το στίγμα της «χαλασμένης», η νεαρή κοπέλα δεν έχει και πολλές ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Μέχρι που γνωρίζει έναν άλλο στιγματισμένο, το νεαρό Κωστή: έναν από τους ηττημένους του εμφυλίου που βρέθηκαν εξορία στα ξερονήσια.
Χρησιμοποιώντας μια μεστή, γοητευτικά παλιομοδίτικη γλώσσα, η συγγραφέας (με σπουδές μαθηματικών, πληροφορικής και διοίκησης επιχειρήσεων) μας διηγείται τις περιπέτειες της ηρωίδας της όπως αποκαλύπτονται σε έναν νεοδιορισμένο φυσικό, στα τέλη του ενενήντα, με αφορμή μια κηδεία. Συγκλονισμένος από το τραγικό συμβάν, μια καθαρή περίπτωση αυτοκτονίας, ο νεαρός καθηγητής ζητά να μάθει πώς έφτασε ένας άνθρωπος έως εκεί.
Ο συμβολικός τίτλος του βιβλίου παραπέμπει στη μοναδική ικανότητα της ηρωίδας να προειδοποιείται για τις σημαντικές στιγμές της ζωής της μέσα από μια απόκοσμη εφιαλτική μουσική που ξεπηδά από το μυαλό της.
