Ελευθεροτυπία - 28/03/2011
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
Αθλητισμός
Ελεύθερες βολές
-
Μη χαίρεστε, μη μιλάτε...
ΤΥΧΕΡΟΙ άνθρωποι όσοι στηθήκαμε στις τηλεοράσεις μας, τη νύχτα της περασμένης Πέμπτης, κι αλλάζαμε διαρκώς τα κανάλια μας μη τυχόν και χάσουμε πλάνο από το δίωρο «θρίλερ» της δεύτερης παρτίδας στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.Από Βαρκελώνη σε Μαδρίτη, μετά στη Βιτόρια και ξανά πίσω στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», για να γευτούμε, περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, τον πιο «χορταστικό» Παναθηναϊκό του '11.
Ατυχοι άνθρωποι, από την άλλη, όσοι υποχρεωθήκαμε να καλύψουμε το τετραήμερο κενό της Ευρωλίγκας (που μακάρι, δεν κάνω πλάκα, να 'χε προβλεφθεί ένα πιο «σφιχτό» πρόγραμμα και να γίνονταν Κυριακή και Τρίτη οι επόμενοι ευρωπαϊκοί αγώνες...) με τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος.
Να δούμε τι; Να υποστούμε πόσα ακόμα; Να τ' αντέξουμε για ποιο λόγο;
Οπως είπε κι ο 35χρονος Κώστας Χαραλαμπίδης: το «πράμα» αυτό, έτσι όπως κατάντησε, δεν υποφέρεται πλέον! Τι κι αν παίζουν οι ομάδες στο «Ιβανώφειο», τι κι αν παίζουν στο «Αλεξάνδρειο» ή στο «Παλατάκι»... «Ζούμε το παράλογο».
Φτάσαμε να κατεβαίνουμε στους αγώνες χωρίς διάθεση, παρά μόνο με το φόβο μη συμβεί κάτι ανεπανόρθωτο σ' εμάς ή στις οικογένειές μας. Σίγουρα θα ήμασταν πιο αξιοπρεπείς, ως αθλητές, αν αποχωρούσαμε, μια και καλή, από το γήπεδο», ήταν η μαρτυρία ψυχής από τον (τρομοκρατημένο, δεν το κρύβει) γκαρντ του Αρη.
Ο Χαραλαμπίδης προσπάθησε, είναι η αλήθεια, να «σώσει» το κεφάλι του, μαζί και την αξιοπρέπειά του. Οταν «έπεσε» η ιδέα, από παίκτη του Ηρακλή (Μαρμαρινός), να τα «βροντήξουν» οι παίκτες και να φύγουν, αυτός κι ο Χατζηβρέττας συμφώνησαν, από πλευράς Αρη, πως ήταν η μόνη λύση. Οι δικές τους φωνές, όμως, «πνίγηκαν» από τη θύελλα παραλογισμού που επικρατεί, χρόνια τώρα, στο ελληνικό στερέωμα.
Κοινώς, τους δόθηκε η εντολή να το «βουλώσουν» (για ακόμα μία φορά...) και να επιστρέψουν αδιαμαρτύρητα στο παρκέ, επειδή το... παν, σ' αυτό το «ρημαδιό», είναι να πέφτει η αυλαία με τους τύπους. Με το άκουσμα της κόρνας λήξης.
Ακόμα κι ο κόσμος να 'χει «χαλάσει», δηλαδή, αυτό που ενδιαφέρει τους διοργανωτές της Α1, το μόνο, ίσως, που ορίζει πια τη δική τους αξιοπρέπεια, είναι ν' ακουστεί το παρατεταμένο «μπιπ» της γραμματείας!
Το ανόητον του πράγματος...
Η οριστική διακοπή (με συνέπεια, μεταξύ άλλων, το μηδενισμό της υπαίτιας ομάδας) επεισοδιακών αγώνων, σαν τον προχθεσινό στο «Ιβανώφειο», προβλέπεται από τους κανονισμούς. Ωστόσο, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, πρώτος ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ παραβλέπει το πειθαρχικό δίκαιο, δίνοντας εντολή σε διαιτητές και κομισάριο να λήξουν, πάση θυσία, τους αγώνες.
Και για όποιον κάνει ν' αντιμιλήσει, μπαίνουν αυτομάτως σ' εφαρμογή κάποιες άλλες παράγραφοι των κανονισμών, και τον «παγιδεύουν»! Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Γι' αυτό κι οι αθλητές αισθάνονται πια (μ' εξαίρεση κάποιον Χαραλαμπίδη, πού και πού) πως και τη χαρά τούς έχουν στερήσει και τη μιλιά...
