Ελευθεροτυπία - 28/08/2013
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013
Τον (όχι και τόσο) παλιό εκείνο τον καιρό...
Αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία ήταν κάποτε το «Μετροπόλ». Ενα από τα ιστορικά θερινά σινεμά, στην οδό Θήρας στην πλατεία Αμερικής, που από τη δεκαετία του '60 πρόσφερε ένα επιλεγμένο, καλλιτεχνικό συνήθως, πρόγραμμα στους θεατές της Κυψέλης και όχι μόνο.
Στη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας, το σινεμά αυτό -σε μια δροσερή, γεμάτη δέντρα αυλή- ήταν από τα πρώτα που πρόσφεραν, όπως και άλλα θερινά σινεμά στην οδό Πατησίων και τις γύρω παρόδους (που σε αριθμό ξεπερνούσαν τα 15! -ανάμεσά τους και τα «Αχιλλέας», «Μπρόντγουεϊ», «Αελλώ», «Α-Β», «Ρουαγιάλ», «Στέλλα», «Κυψελάκι» κ.ά.), ένα πρόγραμμα με ταινίες της πρώτης προβολής του χειμώνα.
Στις δεκαετίες του '70 και '80, πολλά από τα σινεμά αυτά άρχισαν να παρουσιάζουν εβδομαδιαία αφιερώματα σε σκηνοθέτες (Μπέργκμαν, Χίτσκοκ, Ορσον Γουέλς, Γκοντάρ, Φελίνι, Βισκόντι), ηθοποιούς (Μέριλιν Μονρόε, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Τζέρι Λούις, Μάρλον Μπράντο), και είδη (φιλμ νουάρ, ταινίες επιστημονικής φαντασίας, τρόμου, κωμωδίες, γουέστερν, μιούζικαλ), που είχαν μεγάλη επιτυχία - αρκετοί μάλιστα θεατές έρχονταν από πολύ μακριά, από Μαρούσι μέχρι Ηλιούπολη και Γλυφάδα για να τα παρακολουθήσουν.
Τα τελευταία χρόνια, το «Μετροπόλ» διηύθυνε ο Αντώνης Στεργιάκης, ένας από τους πιο παθιασμένους του χώρου, με ταινίες που όχι μόνο διένειμε η δική του εταιρεία (Ama Films) αλλά και από παλιές, σπάνιες συχνά, κόπιες που ανακάλυπτε στις αποθήκες των διανομέων. Εκτός από το «Μετροπόλ», από τις πιο γνωστές αίθουσες που είχαν ειδικευτεί στα ειδικά αφιερώματα αναφέρω τα «Ατενέ», «Λιλά» και «Ηλέκτρα».
Σήμερα, δυστυχώς, με την επέλαση των multiplex, τα περισσότερα από αυτά τα όμορφα σινεμαδάκια, που, πολλά από αυτά, εκτός από τις ταινίες, πρόσφεραν και ποτά και εδέσματα -από τυρόπιττες, σάντουιτς και σουβλάκια μέχρι μπίρα και διάφορα αναψυκτικά- έχουν εξαφανιστεί, με ορισμένα να έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους και να στέκονται, χορταριασμένα, όπως το «Μετροπόλ», θλιβερή θύμηση ενός όμορφου, όχι και τόσο μακρινού, παρελθόντος, όταν ο Αθηναίος έβρισκε σ' αυτά τη δροσιά και την ψυχαγωγία.
