Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014
Για τη «νέα γραμμή» του ΚΚΕ
(από την ομιλία του Ισαάκ Ιορδανίδη, συνεκδότη της «Αναγέννησης» και στελέχους του Μ-Λ ΚΚΕ)
Δύο είναι τα χαρακτηριστικά της νέας γραμμής του ΚΚΕ. Πρώτο, η καθοδήγηση του ΚΚΕ θεωρεί την Ελλάδα δύναμη ιμπεριαλιστική και απορρίπτει κάθε ιδέα πάλης για εθνική ανεξαρτησία.
Δύο από τα πρώτα τεύχη της «Αναγέννησης»
Το πρόγραμμα που ψήφισε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ αναφέρει: «Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο της ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές ανισότιμες εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.». (ΚΟΜ. ΕΠ. Τ.3/2013 σελ. 97). Αυτό που βγαίνει ξεκάθαρα από την τοποθέτηση αυτή είναι ότι η Ελλάδα θεωρείται κράτος ιμπεριαλιστικό. Ταυτόχρονα, ένα γρίφο αποτελεί η διατύπωση για «ανισότιμες εξαρτήσεις». Ετσι κι αλλιώς, είναι επίσης ξεκάθαρο πως η καθοδήγηση του ΚΚΕ όχι μόνο δεν βάζει ζήτημα πάλης ενάντια στις «ισχυρές ανισότιμες εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.», αλλά, ίσα ίσα, εναντιώνεται σε κάθε γραμμή πάλης ενάντια στην ξένη εξάρτηση και για την εθνική ανεξαρτησία.
Οι θέσεις της Κ.Ε. του ΚΚΕ για το 19ο συνέδριο απάλειψαν από τα ισχύοντα, τότε Πρόγραμμα και Καταστατικό του 15ου συνεδρίου, κάθε θέση που μιλούσε για την ξένη εξάρτηση της Ελλάδας και για την πάλη για εθνική ανεξαρτησία.
Δεύτερο, η καθοδήγηση του ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της στρατηγικής της σοσιαλιστικής επανάστασης. Με το Πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1996, καταργήθηκε η θέση για τα «δύο στάδια επαναστατικών μετασχηματισμών», «ένα αντι-ιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό και ένα σοσιαλιστικό», που προέβλεπε το προηγούμενο Πρόγραμμα -αυτό που είχε ψηφιστεί από το 10ο Συνέδριο το 1978- και υιοθετήθηκε ο νέος προσανατολισμός για την άμεση πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Το Πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ αναφέρει:
«Στην εποχή μας, εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στη λύση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας. Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική» (15ο συνέδριο του ΚΚΕ ντοκουμέντα, σελ. 113).
Γενικά, στο 19ο συνέδριο και έπειτα από αυτό, ανεβαίνει πολύ ψηλά ο τόνος για τη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αναπτύσσεται μια «επιθετική», ψευτοεπαναστατική «επιχειρηματολογία», που φτάνει στο έσχατο σημείο να υποστηρίζει την τροτσκιστική θέση, πως όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παντού στον κόσμο, σε κάθε χώρα, η επερχόμενη επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική. Αυτή τη θέση υποστηρίζουν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ στις διεθνείς συναντήσεις των κομμουνιστικών κομμάτων, που συμμετέχουν, από όπου καλούν τους λαούς της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής να επιδιώξουν άμεσα την πραγματοποίηση σοσιαλιστικών επαναστάσεων, εγκαταλείποντας τα συνθήματα για εθνικοδημοκρατικούς, απελευθερωτικούς, αντι-ιμπεριαλιστικούς αγώνες. Η σεχταριστική στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης και η ψευτοαριστερή, επαναστατική λογοκοπία κάνουν θραύση, αποπροσανατολίζοντας και υπονομεύοντας τους επαναστατικούς αγώνες των καταπιεζομένων, εθνών και λαών του κόσμου.
«Γιατί υποστηρίζουμε τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση»
[απόσπασμα από την ομιλία του Βασίλη Σαμαρά, στελέχους του ΚΚΕ (μ-λ)]
Κομβικό σημείο στην πορεία του κινήματος αποτέλεσε η έκρηξη της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης (ΜΠΠΕ) στην Κίνα, που επανέφερε στο προσκήνιο βασικά ζητήματα της μαρξιστικής-λενινιστικής αντίληψης:
- Το ζήτημα ότι ο κομμουνισμός δεν είναι ένα μοντέλο στο οποίο οφείλει να προσαρμοστεί η κοινωνία, αλλά μια διαδικασία επαναστατικού μετασχηματισμού της σε κομμουνιστική κατεύθυνση, και η οποία εκτείνεται σε μια ολάκερη ιστορική περίοδο.
- Την άποψη ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν είναι υπόθεση κάποιων ειδικών, αλλά της πλήρους και ολοκληρωτικής αρμοδιότητας της εργατικής τάξης.
- Την άποψη ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται σε όλη αυτήν την περίοδο της δικτατορίας του προλεταριάτου.
- Την άποψη ότι το βασικό ζήτημα αφορά το συνεχή μετασχηματισμό των παραγωγικών σχέσεων και στην κατεύθυνση άμεσου ελέγχου της οικονομικής βάσης από τον κόσμο της δουλειάς.
Κινητοποίησε, στη βάση αυτών των κατευθύνσεων, εκατομμύρια ανθρώπων οι οποίοι κινήθηκαν ενεργητικά, μάχιμα, σε όλα τα πεδία, αναζητώντας απαντήσεις επαναστατικού χαρακτήρα στα ζητήματα που είχαν τεθεί.
- Στο πεδίο της παραγωγής, τόσο οι εργάτες στα εργοστάσια όσο και οι αγρότες στις κομμούνες τους ενεργοποιήθηκαν, αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητα και εφευρετικότητά τους, και αναζητώντας μορφές παραγωγικών σχέσεων που να αποτελούν το -όλο και πιο σταθερό- θεμέλιο της δικτατορίας του προλεταριάτου και της «αρμοδιότητας» των εργαζόμενων λαϊκών μαζών.
- Στις σχολές, στα πανεπιστήμια και συνολικά στο χώρο του εποικοδομήματος, αναζητώντας μορφές κατάρτισης που να υπηρετούν και να διασφαλίζουν την προώθηση αυτών των σχέσεων.
- Στο πεδίο της ταξικής πάλης, ανοίγοντας ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που εμφορούνταν από ρεβιζιονιστικές, νεοαστικές αντιλήψεις και αναπαρήγαγαν αστικές σχέσεις στην κινέζικη κοινωνία.
Ταυτόχρονα, με αυτά τα πεπραγμένα, η ΜΜΠΕ κατέδειξε την ανεξάντλητη ζωτικότητα του εργατικού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος. Τη δυνατότητα να βρει «μέσα του» τις δυνάμεις που μπορούν να αναζητήσουν και να βρουν δρόμο προς το μέλλον. Κατέδειξε ότι αυτοί οι δρόμοι υπάρχουν! Οτι αυτό το φωτεινό μέλλον είναι, κατ' αρχάς, υπόθεση κατανόησης της ουσίας των προβλημάτων που είχαν αναδειχτεί και ζητούσαν απαντήσεις. Πάνω απ' όλα, ότι είναι ζήτημα ενεργητικής αντιμετώπισης από την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες, ότι είναι ζήτημα ταξικής πάλης.
Βέβαια (και όπως είναι ήδη δεδομένο) αυτή η προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε· η ΜΠΠΕ νικήθηκε τελικά. Αφησε, όμως, όλες εκείνες τις παρακαταθήκες τις οποίες οφείλουμε να μελετήσουμε, να αφομοιώσουμε, να στηριχτούμε σ' αυτές, να τις εντάξουμε στη διαδικασία διαμόρφωσης της σημερινής φυσιογνωμίας και πολιτικής γραμμής του κομμουνιστικού κινήματος.
