Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
Φουαγιέ
* Και σήμερα μας έχουν κηρύξει (μνημονιακό) πόλεμο, αλλά δύο εκλεγμένοι πρωθυπουργοί είπαν το μεγάλο ΝΑΙ!
* Εντάξει, μεσολάβησε και ο Παπαδήμ(ι)ος, αλλά αυτόν, τουλάχιστον, δεν τον ψηφίσαμε...
* Κι έτσι, τα στρατεύματα των δανειστών εισέβαλαν στη χώρα και την κατέλαβαν, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση...
* Τι παιχνίδια, όμως, παίζει καμιά φορά η Ιστορία...
* Να αρνηθεί τη στρατιωτική κατοχή ένας δικτάτορας και να δεχθούν την οικονομική κατοχή δύο δημοκράτες πρωθυπουργοί!
* Ναι, εντάξει κι ο Παπαδήμ(ι)ος, αλλά αυτός είναι κάτι χειρότερο κι από πολιτικός: τραπεζίτης!
* Αν ο μη γένοιτο, πάντως, ξημέρωνε, αύριο, ο πόλεμος του '40, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα γραφόταν η Ιστορία...
* Στο σπίτι του πρωθυπουργού στην Κηφισιά, το μήνυμα πολέμου θα το πήγαινε ο Τόμσεν και θ' ακολουθούσε με τον αγουροξυπνημένο Αντώνιο τον Δεξιό ο εξής διάλογος:
- Βρε συ, Πολ, στα μπουζούκια ήσουν πάλι κι από το μεθύσι σου μπέρδεψες τα σπίτια;
- Οχι, Αντώνη. Δυστυχώς δεν πήγα στον Παντελίδη, απόψε.
- Γιατί, έπαθε κάτι το παιδί;
- Ελπίζω πως όχι, διότι δεν θα το άντεχα...
- Κι εγώ το ίδιο! Με την ευκαιρία, δεν πιστεύω να μην έκανες ό,τι λέει στο τελευταίο του τραγούδι «Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε»;
- Τα σκούπισα, Αντώνη, αλλά συγκεντρώσου, σε παρακαλώ. Εχω έρθει για ένα σοβαρό εθνικό ζήτημα!
- Τι, σταματάει το τραγούδι ο Παντελίδης;
- Σύνελθε, Αντώνη! Σας κηρύσσουμε τον πόλεμο!
- Μα αυτό δεν το έχετε κάνει ήδη;
- Σε αυτό δεν έχεις άδικο, αλλά τέλος πάντων... Θα συνθηκολογήσει η Ελλάδα ή όχι;
- Μου φαίνεται, ή αυτό είναι χειρότερο από τα Μνημόνια; Μήπως βιαστήκαμε να βγούμε;
- Αντώνη, θέλω μία απάντησή σου τώρα!
- Alors, c'est la... μα πώς το είχε πει ο άλλος;
- Guerre!
- Α ναι. Μπράβο, βρε Πολ, που το θυμήθηκες....
- Πόλεμος, λοιπόν;
- Ναι, αλλά μήπως θα μπορούσατε να περιμένετε λίγες μέρες, διότι ο Αβραμόπουλος φεύγει για το Ευρωκοινοβούλιο και δεν έχω υπουργό Εθνικής Αμυνας;
- Αυτά δεν γίνονται! Αλλωστε, έχεις τη Φώφη...
- Θα ξεκινούσες εσύ πόλεμο με τη Φώφη να ηγείται του στρατεύματος;
- Οχι φυσικά!
- Ε να, βλέπεις. Δεν το κάνουμε στις 10 Νοεμβρίου, να προλάβω να πάω και στην Κύπρο;
- Αντώνη, λυπάμαι. Την έκτην πρωινήν τα στρατεύματά μας θα επιτεθούν...
- Χωρίς ένα καφέ και με την τσίμπλα στο μάτι; Αν είναι δυνατόν! «Ονειρο ζω» που τραγουδά κι ο Παντελίδης...
- Εδώ, φίλε μου, ταιριάζει το τραγούδι του «Γίνεται» - πόλεμος εν προκειμένω....
- Οπως και να 'χει, Πολ, «Δεν σε συγχωρώ», όπως λέει και ο Παντελίδης. Σιγά μη μου την έβγαινες, τα ξέρω όλα τα τραγούδια του!
- Κάπως έτσι (ή ακριβώς έτσι...) η Ελλάδα θα έμπαινε στον πόλεμο.
* Με τον Τσίπρα, βεβαίως, να καταγγέλλει την κυβέρνηση και να υπόσχεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαγράψει μονομερώς τον πόλεμο!
* Αν και ο Σταθάκης θα μιλούσε μόνο για διαγραφή του επαχθούς μέρους του πολέμου...
* Οι στρατιώτες μας, πάντως, θα πήγαιναν και πάλι στο Μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη και με το κινητό στα χέρια για να βγάλουν σέλφις!
* Και αυτή τη φορά, δεν θα είναι η Σοφία Βέμπο που θα τους εμψυχώνει....
* Τραγουδιστής της νίκης θα είναι ο Παντελίδης με τις επιτυχίες του «Αλεξίσφαιρο γιλέκο» και «Συνοδεύομαι».
* Θα πέσει και σε μελαγχολία ο Τόμσεν και με τέτοιο πεσμένο ηθικό, η νίκη θα είναι δική μας!
* Κι ύστερα ο Αντώνιος ο Δεξιός ξύπνησε και υπέγραψε τις νέες δεσμεύσεις για μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις...
* Καλή μας εβδομάδα, σύντροφοι και ας κρατήσει ο καθένας μας την προσωπική του σημαία ψηλά...
