Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014
Πώς να μας χαμογελάσει αύριο η ζωή;
Πώς μπορούμε να κάνουμε την ίδια τη ζωή μας να μας χαμογελάει αύριο; Πώς μπορούμε να καταστήσουμε ευημερούσα την κοινωνία μας στο σύνολό της; Τι θα αιτούσαμε -απαιτούσαμε από τους σημερινούς, αλλά και ώς πέρα εκάστοτε κρατούντες; Μήπως παραγωγικότητα, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, παραγωγής και προσφοράς έργου με ανταμοιβή;
Υπάρχει ελπίδα να πάρει μπροστά η μηχανή της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας και να ξαναλειτουργήσουν τα πάντα της, που θα την καταστήσουν όμορφη, ευχάριστη, απολαυστική και γελαστή; Να περιμένουμε το αύριό μας γελαστό; Μήπως έγκαιρα θα πρέπει να τιμωρούνται οι κάθε κλέφτες, με τις πραγματικές κι αντάξιες μεγάλες τιμωρίες, γιατί αλλιώς εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται οι κλεψιές και η ατιμωρησία, αλλά και ο απάνθρωπος εξαναγκασμός των φτωχών, που με κάθε μεσαιωνικό τρόπο υποχρεώνονται αυτοί (με θυσίες ζωής) να αναπληρώσουν τα όσα υπεξαίρεσαν - έκλεψαν εκείνοι; Μήπως ο λαός με τη δύναμη της κάλπης και μέσα από τη δύναμη της κάλπης ήρθε η ώρα να κάνει χρήση των πολλών δικών του δυνάμεων; Η δύναμη του λαού μέσα από την κάλπη θα θέσει τέλος στην κλεψιά, στο ψέμα, στη διαπλοκή, στην απονιά, στην αναισθησία και την πολιτική αλητεία... του σήμερα! Αυτή η δύναμη του Λαού, μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα πλήρως, έτσι ώστε τα δικαιώματά του και η εξουσία που θα μπορεί να ασκεί (αυτό είναι και η Δημοκρατία), να μην τον αφήνουν έξω από το Σύνταγμα... Ενα Σύνταγμα που να μην είναι μόνο για τους κρατούντες και να μην ευεργετεί μόνο αυτούς... Τους 300!».
Σωτήρης Μαντζούτσος
λογοτέχνης, άνεργος,
Αθήνα
